Środowe czytanie i dzierganie

Dawno mnie tu nie było... A właściwie dawno nic nie pisałam, bo na obserwowane blogi zaglądam w miarę regularnie. Tylko komentarze i posty pisać trudno, a to za sprawą nowego członka w naszej rodzinie, który spędza na razie większość swojego życia wtulony w mamę, czyli we mnie, a mnie pozostaje zwykle jedna ręka wolna i wykorzystuję ją na operowanie myszką lub trzymanie jakiegoś z urządzeń, które wyświetla mi aktualnie czytaną książkę ;)
No i choć mnie samej przy obecnych "warunkach" wydaje się to dziwne, ostatnio całkiem sporo czytam. Postanowiłam zatem po raz pierwszy wziąć udział w zabawie Maknety.

Pierwsza książka, którą zdecydowałam się podzielić to "Król szczurów" Jamesa Clavella. Mimo, że właśnie skończyłam ją czytać, to chciałam o niej wspomnieć, żeby wszystkim gorąco ją polecić. Książka opisuje życie jeńców w obozie Changi na Singapurze. Życie ciężkie, ubogie w praktycznie wszystko, co do przeżycia potrzebne, walkę z chorobami i walkę o przetrwanie. Jednak książka nie sprawia wrażenia ciężkiej, przytłaczającej. Wręcz przeciwnie - czyta się ją lekko pomimo poruszonej tematyki. Nie znaczy to jednak, że temat został zbagatelizowany. Po prostu ta książka jest inna, niż byśmy oczekiwali po relacji z obozu jenieckiego z okresu drugiej wojny. I taka wyjątkowość bardzo do mnie przemawia, bo przeczytałam już za dużo ciężkich książek o podobnej tematyce.

Po "Królu szczurów" sięgnęłam po Murakamiego. "Po zmierzchu" to moja pierwsza książka tego autora. Wiedziałam, że mogę się po nim spodziewać wrażenia czegoś nierzeczywistego, nieuchwytnego i tak jest w istocie. Wszystkie postaci, wszystkie wydarzenia widzimy jakby przez szybę. Nie da się w tą opowieść "wczuć" tak jak chyba w większość czytanych przeze mnie książek. Tu jesteśmy tylko obserwatorami. Ciekawa perspektywa i chyba ta inność też mi się spodoba.

O ile z czytaniem idzie nieźle, o tyle z robótkami trochę gorzej, co nie znaczy, że nic się nie dzierga. Otóż dzierga się zarówno na szydełku jak i na drutach, robią się też jakieś koraliki, a nawet i decu, tylko wszystko to baaaaardzo powoli.

Robótka na zdjęciu to szydełkowa chusta, która spodobała mi się od pierwszego wejrzenia i jest robiona w ramach wspólnego dziergania z Karto_flaną.

 Polecam! Chusta jest prościutka i rośnie błyskawicznie, bo robiona jest od podstawy trójkąta. I choć początek chusty robionej w ten sposób jest dość nieprzewidywalny, no i jak pomylimy się w poprzednim rządku to prucia jest pół robótki, to jednak myśl, że rzędy są coraz krótsze, jest budująca :)

I na dzisiaj to tyle. Wracam do czytania i dziergania z doskoku, a przede wszystkim do przytulania nowego bobasa :)